Сакральнае мастацтва ёсць жывое Слова. Гэтую мову разумее кожны чалавек, бо ўспрымае яе на ўзроўні пачуццяў. Так лічыць гродзенская мастачка Сняжана Віцецкая. Жанчына не толькі выкарыстоўвае пэндзаль і мальберт як інструменты евангелізацыі, але і сведчыць пра моц хрысціянскага жывапісу ў асабістым жыцці.
У найбольш пакутлівы для спадарыні Сняжаны час да яе звярнуўся святар з просьбай напісаць ікону Маці Божай Нястомнай Дапамогі. Мастачка дагэтуль не спрабавала сябе ў сакральным мастацтве, але ўсё ж пагадзілася і ўзялася за працу.
“Сам працэс напісання іконы даў мне столькі сілы, нібы хтосьці падняў мяне і напоўніў энергіяй. Вобраз Марыі быў такі прыцягальны, што я не змагла спыніцца. Напісала ажно тры іконы, нягледзячы на тое, што праца над адной займала некалькі месяцаў. Я адчувала, што прыходзіць ацаленне, хоць і не так, як сабе яго ўяўляла”, – дзеліцца суразмоўца.
На той момант Сняжана Віцецкая была ўжо папулярнай мастачкай – пісала гарадскія пейзажы, нацюрморты, нават зрабіла серыю “ню”. Аднак, не зважаючы на самарэалізацыю, яна не была ўпэўнена, што крочыць сваім шляхам. І толькі калі пачала атрымліваць замовы на абразы, зразумела, што адкрыла асабістае пакліканне.
“Людзі гавораць, што маю свой непаўторны стыль. Аднак мне складана акрэсліць, чым канкрэтна мае творы вылучаюцца сярод іншых, – адзначае суразмоўца. – Калі з’яўляецца тэма, я шукаю матэрыял, аналізую работы вядомых мастакоў. Разам з тым, заўсёды стараюся апірацца на натуру, каб выява атрымалася рэалістычнай. Натхняюся ў Бога – галоўнага Творцы”.
Спадарыня Сняжана заўважае, што неаднаразова перажывала дзівосную ласку: пазнаёміўшыся з лёсам пэўнага святога і адчуўшы жаданне напісаць яго абраз, неўзабаве атрымлівала адпаведную замову. Мастачка піша і сучасных дзеячаў нашага Касцёла. Напрыклад, з-пад яе пэндзля выйшаў партрэт першага біскупа Гродзенскага Аляксандра Кашкевіча.
“З такой прапановай да мяне звярнуўся пробашч катэдры ў Гродне кс. Ян Кучынскі. Адзначыў, што гэта ўжо гісторыя. Калі не мы напішам партрэт, то хто? – распавядае мастачка. – З кс. Янам і біскупам мы абмеркавалі дэталі, вырашылі, што гэта павінен быць класічны вобраз. Аднак, разам з тым, у мяне заставалася вялікая свабода для творчасці”.
Маючы некалькі праектаў у працы, спадарыня Сняжана з асаблівым энтузіязмам узялася за партрэт іерарха. “Калі пішаш святога, вобраз якога шырока прадстаўлены ў іканаграфіі, то вельмі складана ўлавіць яго аўтэнтычныя рысы. А вось працуючы над партрэтам біскупа Кашкевіча, я звярнула ўвагу на характэрныя для лагодных людзей, якія шмат усміхаюцца, маршчынкі. Іх і перадала”, – тлумачыць суразмоўца.
Сярод работ мастачкі асаблівай красамоўнасцю выдзяляецца палатно на тэму “Езус уваскрашае дачку Яіра”. Яно захоўваецца ў асабістай калекцыі, але даступна для зацікаўленых. “Я пісала яго падчас чарговых выклікаў у сваім жыцці, – распавядае жанчына. – Як хрысціянка чытаю Святое Пісанне, і мне быў знаёмы згаданы сюжэт. Тады ён нібы пераследаваў мяне, вельмі яскрава ўзнікаў перад вачыма. Я падумала, што многім людзям трэба пачуць гэтае «ўстань», і напісала абраз. Упэўнена, той, хто на яго глядзіць, умацоўваецца”.
Спадарыня Сняжана лічыць, што сакральнае мастацтва патрабуе вялікай адказнасці. Бога вельмі складана спасцігнуць, а перад творцам стаіць задача Яго паказаць. “Прысутнічае і боязь, і няўпэўненасць, калі пачынаю працу над абразом, – прызнаецца мастачка. – Але я раблю крок даверу і пішу. І ўсё атрымліваецца. Сваімі сіламі? Не ўпэўнена ў гэтым…”.
Ангеліна Марцішэўская