3 жніўня ў санктуарыі Гродзенскай дыяцэзіі Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат) адбылася ўрачыстая Імша з удзелам пілігрымаў.

Пілігрымы прыбылі ў гэты дзень да славутай ласкамі фігуры Езуса Журботнага, якая знаходзіцца ў цэнтральным месцы старадаўняй святыні. У санктуарый прыйшла ХХII пешая пілігрымка з Гродна, якая сёлета адбывалася пад дэвізам “Супакой і дабро”. Узначаліў пілігрымку кс. канонік Юрый Марціновіч, удзельнічала ў ёй больш за 300 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска. Прыйшла VIII пешая пілігрымка з Мастоў на чале з дэканам Мастоўскага дэканату кс. Віктарам Ханько. Прыбылі ў індывідуальным парадку пілігрымы з бліжэйшых мясцін, шмат людзей прыехала на ўласным транспарце.

Ксёндз канонік Чэслаў Паўлюкевіч, заўсёды гасцінны кусташ санктуарыя, прывітаў пілігрымаў, шчодра акрапіўшы іх асвячанай вадой, калі яны ўваходзілі ў касцёл, каб пакланіцца Езусу і даверыць Яму свае патрэбы.

Эўхарыстыю, у якой удзельнічалі пілігрымы, цэлебраваў каад’ютар Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Уладзімір Гуляй. На літургіі біскуп маліўся асаблівым чынам за ўсіх прысутных, найперш за тых, хто прыйшоў у пешых пілігрымках. Удзельнікі Імшы звярталіся да Бога са сваімі інтэнцыямі.

У гаміліі біскуп сказаў, што кожны пілігрым, прыходзячы ў гэтае святое месца, акунаецца ў таямніцу пакутаў Езуса Хрыста. Акрамя таго, па словах іерарха, тут людзі акунаюцца перш за ўсё “ў таямніцу Яго вялікай любові, бо, углядаючыся ў Езуса Журботнага, мы вучымся вялікай любові, вучымся прымаць волю Божую, як Ён гэта зрабіў, вучымся прымаць свой крыж штодзённага жыцця”.

Біскуп дадаў, што гэты санктуарый, дзе ён быў ахрышчаны, – асаблівае і выключнае месца для яго, бо тут, як ён адзначыў, заўсёды можна сустрэць жывога Бога – “Бога, які з’яўляецца маім жыццём і крыніцай майго шчасця”.

На думку іерарха, фігура Езуса Жуботнага вельмі красамоўна звяртаецца да сучаснага чалавека. “Нягледзячы на тое, што ў тваім жыцці можа здарыцца, ты ніколі не будзеш самотны, бo з табою заўсёды будзе Бог. Бо Ён крыніца твайго жыцця, крыніца тваёй радасці. Бо калі прыходзіць да чалавека Бог, Ён дае радасць у паўнаце, нават тады, калі мы нясём крыж і нам здаецца, што ён вельмі цяжкі. Бог прыходзіць і кажа: “Не бойся, бо Я з табой, твая сіла – Я, тваё аздараўленне – гэта Маё Сэрца”, – адзначыў біскуп.

Каад’ютар Гродзенскай дыяцэзіі падкрэсліў, што трэба нястомна дзякаваць Богу, бо Ён заўсёды побач і пастаянна нас вядзе. Біскуп заахвоціў кожнага з удзельнікаў урачыстасці адкрываць прысутнасць Бога ў сваім жыцці і дзяліцца ёю з іншымі.

Іерарх падзякаваў усім пілігрымам за прыбыццё ў санктуарый, а таксама выказаў падзяку кусташу за цёплы прыём і гасціннасць.

Пасля Імшы быў час на індывідуальную малітву. Затым адбыліся адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту і канферэнцыя.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Артур Антушэвіч

3 жніўня адбылася пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый у Росі. У санктуарыі знаходзіцца цудадзейная фігура Езуса Журботнага, якой больш за 400 гадоў і якая праславілася шматлікімі ласкамі, атрыманымі мноствам людзей.

У пілігрымцы, якая праходзіла пад дэвізам “Супакой і дабро”, удзельнічала больш за 300 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска.

Пілігрымка пачалася ранішняй малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца), куды ўдзельнікі дабраліся на аўтобусах або на сваім транспарце.

Гэты дзень быў першай суботай месяца, калі ў Касцёле асабліва ўшаноўваецца Беззаганнае Сэрца Панны Марыі. У сувязі з гэтым кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, вітаючы ўдзельнікаў, сказаў, што яны быццам атрымліваюць у дарогу благаслаўленне Маці Божай.

Пасля благаслаўлення, удзеленага пробашчам парафіі кс. Алегам Канановічам, пілігрымы вырушылі ў шлях. Сёлета ён быў для іх вельмі прыемным дзякуючы добраму надвор’ю.

Па традыцыі на першым прывале пілігрымы маглі пачаставацца ў мабільнай кавярні духмянай кавай. Таксама па традыцыі на кожным прыпынку можна было выпіць гарачую мяту, якая дапамагае ў страваванні, асвяжае і наталяе смагу ў гарачы летні дзень.

Удзельнікі памаліліся Ружанец, які ў пілігрымцы вельмі адметны, бо інтэнцый малітвы ў некалькі разоў больш, чым пацерак на ружанцы. Інтэнцыі агучыў семінарыст Павел Догель. Старэйшыя ўдзельнікі памаліліся аб міры ў сваіх сем’ях, за дзяцей і аб дары веры. Малодшыя маліліся аб паступленні ў навучальныя ўстановы і Божым благаслаўленні на будучы навучальны год, а тыя з іх, якія хочуць стварыць сям’ю, прасілі Бога аб добрым сужэнцы.

Абед для пілігрымаў прыгатавалі, як штогод, вернікі парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі. Для ўдзельнікаў пілігрымкі прыпынак на абед – заўсёды прыемны час, калі яны могуць наблізіцца да гісторыі прыгожай мясцовай святыні, з якой іх знаёміць, сардэчна прывітаўшы, пробашч кс. Павел Ствол.

У дарозе адбыліся дзве канферэнцыі. У першай кс. Юрый Марціновіч нагадаў, што супакой можа даць чалавеку толькі Хрыстус, у другой семінарыст Павел Догель заклікаў быць добрымі адзін да аднаго і дзяліцца дабром.

Жыхары вёскі Дулеўцы, як кожны год, прыгатавалі для пілігрымаў багаты пачастунак са слодычаў і садавіны і памаліліся разам з імі, як у мінулыя гады, з радасцю і нават слязьмі ўзрушанасці.

У малітве Вяночка да Божай Міласэрнасці пілігрымы асабліва прасілі Бога аб міры ў свеце, за маладых людзей, якія згубіліся на шляхах жыцця, і за грэшнікаў, заклікаючы Пана быць міласэрным да іх і ўсяго свету.

На працягу ўжо некалькіх гадоў гэтая пілігрымка мае наступную асаблівасць: кожны ўдзельнік, які ідзе ў ёй упершыню, павінен за дзень зрабіць вянок з палявых кветак, у гэтых вянках тыя, хто ўдзельнічае ў ёй першы раз, уваходзяць у санктуарый першымі з усіх. Сёлета такіх людзей было ў пілігрымцы шмат. Для многіх такі ўваход у санктуарый – важны і вельмі хвалюючы момант.

Па традыцыі перад уваходам у Рось кіраўнік пілігрымкі дзякуе ўсім за ўдзел, а службам пілігрымкі – за дапамогу ў яе арганізацыі і паспяховым правядзенні. Сёлета, паколькі шмат людзей захацелі прыступіць да сакрамэнту пакаяння, падзяка не прагучала: ксёндз Юрый паведаміў, што, калі ўваходзілі ў Рось, ён удзяляў адпушчэнне грахоў апошняму з вернікаў. “Для мяне як святара вялікая радасць, што столькі людзей захацелі паяднацца з Богам, каб паглядзець у вочы Езуса Журботнага з чыстым сэрцам і адноўленай душой. Гэта самае важнае, важнейшае нават за словы падзякі, якія я не змог выказаць”, – сказаў кіраўнік пілігрымкі, які здзейсніў яе ў 22-і раз.

Святар дадаў, што вера пілігрымаў дазволіла ім дайсці да мэты шляху, каб зірнуць у міласэрныя, поўныя любові, дабрыні і цеплыні вочы Хрыста Журботнага, якія глядзяць на іх з чуласцю, а сёлета быццам заахвочвалі кожнага з вернікаў згодна з дэвізам гэтага падарожжа: “Будзь вестуном супакою ў сваім доме, на месцы вучобы ці працы. Будуй супакой у сваім сэрцы. Будзь добры да іншых, дзяліся дабром”.

Кусташ санктуарыя кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца, як звычайна, прывітаў пілігрымаў на парозе святыні і запрасіў на сустрэчу з Богам, да якога яны столькі кіламетраў ішлі сказаць пра свае нягоды і радасці і папрасіць, каб немагчымае стала магчымым.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Артур Антушэвіч

5 жніўня санктуарый Гродзенскай дыяцэзіі Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат) напоўніўся мноствам пілігрымаў.

Да славутай ласкамі фігуры Езуса Журботнага, якая знаходзіцца ў цэнтральным месцы старадаўняй святыні, прыбыла ХХI пешая пілігрымка з Гродна, якая сёлета адбывалася пад дэвізам “Імкніцеся да спакою з усімі і да святасці” (Гбр 12, 14). У пілігрымцы ўдзельнічала каля 250 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі – з Мінска і Маладзечна.

Акрамя таго, прыйшла пешая пілігрымка з Мастоў на чале з дэканам Мастоўскага дэканату кс. Віктарам Ханько. Таксама прыбылі ў індывідуальным парадку пілігрымы з бліжэйшых месцаў, шмат людзей прыехала на ўласным транспарце. Вернікі сабраліся, каб разам узносіць да Езуса просьбы і падзякі.

Найперш яны маліліся аб міры ў свеце і ў кожнай сям’і, аб узрастанні ўсіх сем’яў у веры і любові.

Па традыцыі пілігрымаў прывітаў заўсёды гасцінны кусташ санктуарыя кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, які не шкадаваў асвячанай вады, акрапляючы радасных вернікаў, што ўваходзілі ў касцёл, каб пакланіцца Езусу і прадставіць Яму патрэбы душы і цела.

У санктуарыі адбылася ўрачыстая Імша, удзельнікі якой звярталіся да Пана з багажом сваіх інтэнцый. Узначаліў Эўхарыстыю шматгадовы арганізатар гродзенскай пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, які сёлета прыбыў у Рось пешкі ўжо ў 21-ы раз.

У гаміліі кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч заахвоціў разумець знакі, якія дае кожнаму Бог. Святар падкрэсліў, што хрысціяне павінны пастаянна змяняцца да лепшага, моцна верачы ў Езуса Хрыста, і што гэтыя змены павінны здзяйсняцца згодна са знакамі часу.

Па словах кс. Чэслава, задача кожнага, хто хоча называцца вучнем Хрыста, – разумець, што адбываецца ў яго душы, распазнаваць свае пачуцці, думкі. Таму святар заклікаў адкрыцца на дар Створцы, які жадае ўліць у сэрца кожнага сваю ласку і любоў.

У канцы літургіі кс. канонік Юрый Марціновіч ад імя ўсіх пілігрымаў падзякаваў за вялікую адкрытасць, дабрыню і гасціннасць, якія яны заўсёды бачаць, наведваючы гэты санктуарый, кусташу і яго парафіянам.

Кіраўнік гродзенскай пілігрымкі падкрэсліў, што гэтае жнівеньскае падарожжа ўжо стала добрай традыцыяй для многіх людзей, якія чакаюць сустрэчы з Езусам Журботным цэлы год.

Пасля Імшы ў вернікаў быў час на індывідуальную малітву. Затым для ахвотных адбыліся адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту і канферэнцыя.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

5 жніўня адбылася пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Езуса Журботнага ў Росі.

У пілігрымцы, якая праходзіла пад дэвізам “Імкніцеся да спакою з усімі і да святасці” (Гбр 12, 14), удзельнічала каля 250 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, a таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі – з Мінска і Маладзечна.

Благаслаўленне Маці на дарогу

Пілігрымка пачалася малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца), куды ўдзельнікі дабраліся на аўтобусах або на сваім транспарце. Цудоўным летнім ранкам пілігрымы сабраліся ў старадаўняй вясковай святыні, у сценах якой гучала малітва многіх пакаленняў вернікаў. У цэнтры яе алтара знаходзіцца абраз Маці Божай, якая з чуласцю глядзіць не толькі на свайго Сына Езуса Хрыста, якога трымае на руках, але і на ўсіх, хто наведвае гэты Божы дом.

Да таго ж пілігрымка здзяйснялася ў першую суботу месяца – дзень, прысвечаны Беззаганнаму Сэрцу Панны Марыі. Таму пілігрымаванне пачалося Ларэтанскай літаніяй. Усе ўдзельнікі, старэйшаму з якіх было 80 гадоў, а малодшаму 2, даручылі гэты дзень і амаль 30 кіламетраў шляху Маці Божай, аддаўшыся ў Яе асаблівую апеку і папрасіўшы Яе заступніцтва і дапамогі.

Пробашч мясцовай парафіі кс. Алег Канановіч ўдзяліў пілігрымам благаслаўленне на дарогу, акрапіўшы іх святой вадой і пажадаўшы шмат фізічных сіл, а таксама папрасіўшы ўзгадаць у малітвах пра яго парафіян, каб Бог удзяліў ім дар веры і вялікай любові да Яго і людзей.

Водар кавы ў лесе

Першыя кіламетры дарогі былі цудоўнымі. Гэтаму спрыяла надвор’е: лёгкі ветрык, сонца, якое чаргавалася з аблокамі. Вернікі праспявалі Гадзінкі да Маці Божай, прагучалі таксама першыя “хіты” пілігрымаў у выкананні таленавітай моладзі. Першы прыпынак быў зроблены ў лесе. Пачуўся водар свежай кавы, па якую выстраілася чарга, каб стаць больш бадзёрымі, бо многія з пілігрымаў мусілі ў гэты дзень устаць рана, каб не спазніцца ў шлях.

Затым вернікі памаліліся Ружанец. Семінарыст Павел Догель падчас малітвы агучыў сотні інтэнцый, напісаных на лістах паперы пілігрымамі і дасланых праз сацсеткі тымі, хто не змог далучыцца да пілігрымкі.

Вера і энергія дзяцей

Самыя малодшыя ўдзельнікі пілігрымкі, якіх сёлета ў ёй было вельмі шмат, пабожна прамаўлялі малітву “Вітай, Марыя”. Іх энергія і энтузіязм дадавалі сіл астатнім удзельнікам. Варта спадзявацца, што гэтая пілігрымка будзе развівацца.

Падчас Ружанца надвор’е змянілася, пачаўся дождж, які працягваўся і тады, калі вернікі зноў вырушылі ў шлях. У гэтым годзе на галовы пілігрымаў вылілася вельмі шмат вады.

Акрамя таго, вады ім не пашкадаваў і кс. Павел Ствол, пробашч парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі, дзе іх, як звычайна, пачаставалі смачным абедам. У брамах касцёла ён акрапіў пілігрымаў, якія ішлі пад дажджом, святой вадой, а затым параіў ім хутка схавацца ў святыні.

Абед у касцёле

Многія з пілігрымаў, як прызналіся яны самі, першы раз абедалі ў касцёле. Абед быў сапраўды вельмі добры, не толькі з-за месца: цёплая грачаная каша, сасіскі, агуркі, кампот. Гэткую армію здолелі накарміць усяго тры жанчыны, якія ад імя парафіі прыгатавалі пасілак.

Дождж працягваўся і нават узмацняўся, стаў чутны гром. А пілігрымы працягнулі свой шлях, ніхто не адмовіўся ісці.

Гісторыя пілігрымкі

Адвагі і аптымізму пілігрымам дадаў кс. канонік Віктар Мыслюк, пробашч парафіі Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Адэльску, які далучыўся да іх у той момант, калі надвор’е сапсавалася, і ішоў з імі да самай Росі, адкуль паходзіць. Сапраўды, ад яго гэтая пілігрымка бярэ пачатак.

Як падкрэсліў кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, 21 год таму па запрашэнні кс. Віктара Мыслюка ў Рось прыйшла першая пілігрымка, і яе гісторыя працягваецца. Яе традыцыя не перарывалася і ў час пандэміі каранавірусу – два гады пілігрымка праходзіла ў меншым, сімвалічным складзе.

Гасціннасць людзей

Прыемны сюрпрыз, як заўсёды, падрыхтавалі пілігрымам жыхары вёскі Дулеўцы. Пад праліўным дажджом яны прыгатавалі вандроўнікам пачастунак са слодычаў і садавіны. Ужо некалькі гадоў яны з вялікай гасціннасцю прымаюць пілігрымаў і з яшчэ большай верай моляцца разам з імі.

Падчас малітвы Вяночка да Божай Міласэрнасці пілігрымы асаблівым чынам прасілі аб міры ў свеце, за маладых людзей, якія згубіліся на шляхах жыцця, і за грэшнікаў, заклікаючы Пана быць міласэрным да іх і ўсяго свету.

Пасланне на жыццё

Ксёндз Юрый Марціновіч, які здзейсніў гэтую пешую пілігрымку ў 21-ы раз, перад набліжэннем да санктуарыя шчыра падзякаваў усім за ўдзел. Ён дадаў, што сёлетняя пілігрымка не была лёгкай – з-за ўмоваў надвор’я.

Святар дадаў, што, аднак, вера дазволіла ўсім ім дайсці да мэты гэтага шляху, каб зірнуць у міласэрныя, поўныя любові, дабрыні і цеплыні вочы Хрыста Журботнага, які глядзіць на кожнага з вялікай чуласцю. А сёлета Яго позірк быццам нагадвае кожнаму пілігрыму пра дэвіз гэтых рэкалекцый у дарозе: “Імкніся да спакою з усімі і да святасці, старайся з кожным днём рабіцца лепшым, больш дасканалым, больш святым...”

У чаканні цуду

Пасля таго як пілігрымаў прывітаў на парозе святыні заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца, кусташ санктуарыя ў Росі кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, іх сустрэчу з Езусам Журботным можна было падсумаваць двума словамі – вера і надзея.

Мы ведаем, што вера чыніць цуды, спрыяе таму, каб немагчымае станавілася магчымым. І кожны, хто ў гэты дзень прыйшоў у Рось, вярнуўся адтуль з надзеяй, што Пан паглядзіць на яго і выслухае яго просьбы.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

Фота: Міхаіл Міклашэвіч

6 жніўня, у свята Перамянення Пана, санктуарый Гродзенскай дыяцэзіі Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат) пасля двухгадовага перапынку напоўніўся мноствам пілігрымаў.

У гэты дзень санктуарый, які біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч называе „духоўным санаторыем”, зноў ажыў. Да славутай ласкамі фігуры Езуса Журботнага, якая знаходзіцца ў цэнтральным месцы старадаўняй святыні, прыбыла ХХ Юбілейная пешая пілігрымка з Гродна, якая сёлета сабрала рэкордную колькасць удзельнікаў.

Як адзначыў кіраўнік гэтай пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, сёлета ў ёй удзельнічала амаль 300 чалавек з розных бакоў Гродзеншчыны, а таксама з Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.

Акрамя таго, прыбыла пешая пілігрымка з Мастоў на чале з дэканам Мастоўскага дэканату кс. Віктарам Ханько, у гэтым годзе таксама шматлікая. Прыехалі на роварах пілігрымы з Ваўкавыска на чале з кс. Віталіем Пяткевічам, прыбылі ў індывідуальным парадку пілігрымы з бліжэйшых месцаў. Да іх далучылася вялікая колькасць тых, хто прыехаў на ўласным транспарце. Вернікі сабраліся, каб разам маліцца і ўзносіць да Езуса свае просьбы і падзякі.

Традыцыйна ўсіх пілігрымаў прывітаў заўсёды гасцінны кусташ санктуарыя кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, які не шкадаваў асвячанай вады, акрапляючы радасных вернікаў, што ўваходзілі ў касцёл.

У санктуарыі адбылася ўрачыстая Імша, на якой панавала малітоўная атмасфера, а ўдзельнікі з багажом сваіх інтэнцый звярталіся да Бога. Узначаліў Эўхарыстыю шматгадовы арганізатар гродзенскай пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, які сёлета прыбыў у Рось пешкі ўжо ў 20-ы раз.

У гаміліі гаспадар гэтага месца кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, кажучы пра свята Перамянення Пана, заахвоціў усіх прысутных і тых, хто духоўна далучыўся да іх з дапамогай сродкаў масавай камунікацыі, дазволіць Пану перамяніць іх жыццё.

Святар заклікаў адкрыць сэрцы на дар Створцы, які жадае ўліць у сэрца кожнага сваю ласку і любоў.

Пасля Імшы вернікі трывалі ў малітве, мелі час на індывідуальную малітву. Затым для ахвотных адбыліся адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту і канферэнцыя.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

6 жніўня, у свята Перамянення Пана, адбылася ХХ Юбілейная пешая пілігрымка Гродна-Рось.

Выключна ў гэтым годзе пілігрымка ў санктуарый Гродзенскай дыяцэзіі Пана Езуса Журботнага пачалася малітвай у касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах (дэканат Вялікая Бераставіца). Ранішнюю малітву ўзначаліў пробашч мясцовай парафіі кс. Алег Канановіч, які таксама ўдзяліў благаслаўленне на дарогу.

У пілігрымцы, якая адбывалася пад дэвізам „Гэта Сын Мой выбраны, Яго слухайце!” (Лк 9, 35), удзельнічала амаль 300 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі.

Пілігрымы прайшлі 27 км. Яны зрабілі прыпынак у парафіі Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Рэплі, дзе іх пачаставалі абедам мясцовыя вернікі і пробашч кс. Павел Ствол.

Як адзначыў кіраўнік пілігрымкі кс. канонік Юрый Марціновіч, людзі чакалі гэтага падарожжа, якое з прычыны пандэміі мінулыя два гады праходзіла ў сімвалічным складзе, так, каб захаваць пілігрымкавы рух. А сёлета шмат людзей, асабліва маладых, пераадольваючы нават шмат кіламетраў, прыбылі, каб сустрэцца, разам маліцца і занесці свае падзякі і просьбы Езусу Журботнаму.

На працягу шляху пілігрымы ўдзялялі шмат часу малітве. Молячыся Ружанец, яны даручалі Пану Богу праз Марыю ўсе свае інтэнцыі, якія былі запісаны на лістках паперы, а затым агучаны семінарыстамі Паўлам, Аляксеем і Міхаілам падчас малітвы.

Молячыся Вяночак да Божай Міласэрнасці, вернікі асабліва прасілі аб міры для ўсяго свету, асабліва за тыя краіны, дзе няма гэтага міру.

Падчас канферэнцыі кіраўнік пілігрымкі нагадаў пра свята, якое адзначалася ў Каталіцкім Касцёле ў гэты дзень. Святар падкрэсліў, што мэта кожнай пілігрымкі – не толькі дасягнуць месца, куды яна ідзе, а найперш дасягнуць духоўнага перамянення кожнага ўдзельніка.

Як напісаў кс. канонік Юрый Марціновіч у сваім слове, змешчаным у канцы спеўніка для пілігрымаў, падчас гэтай кароткай вандроўкі кожны пілігрым мае шанс паглядзець на сябе позіркам, у нечым новым і свежым – дастаткова адкрыць сваё сэрца на дзеянне Божай ласкі.

„А тады, перакананы, вернешся дадому ўжо іншым... Праўда, у тым жа адзенні, тым жа абутку, з тым жа заплечнікам і ўсім яго змесцівам. Аднак вернешся новы і свежы, каб па-новаму абуджаць Хрыстовага Духа і перамяняць аблічча нашай зямлі!” – напісаў святар.

Надвор'е ў гэтым годзе спрыяла пілігрымам, якіх спачатку сагрэлі прамяні летняга сонца, затым акрапіў цёплы дождж, а пасля высушылі лагодныя павевы ветру, які, нібы Дух Святы, падштурхоўваў крочыць да мэты і, нягледзячы на стомленасць, не губляць ахвоты і надзеі.

Трэба падкрэсліць, што сёлета да пілігрымкі далучылася вельмі шмат дзяцей, якія сваёй радасцю, энтузіязмам і энергіяй дадавалі энергіі іншым, прыносячы таксама спадзяванне, што пешая пілігрымка з Гродна ў Рось будзе з кожным годам развівацца і збіраць мноства ўдзельнікаў.

Тыя, хто ішоў у ёй першы раз, павінны былі зрабіць вянок з палявых кветак і надзець на галаву, каб такім чынам пазначыць гэта.

Усе ўдзельнікі шчасліва дасягнулі санктуарыя. На парозе святыні іх радасна прывітаў заўсёды гасцінны гаспадар гэтага месца – кс. канонік Чэслаў Паўлюкевіч, кусташ.

З сэрцамі, поўнымі ўдзячнасці, гледзячы ў вочы Езусу Журботнаму, пілігрымы даручалі Яму свае радасці і смуткі, распавядалі пра сваё жыццё і прасілі, каб у цяжкія хвіліны Ён заўсёды быў побач і спяшаўся з дапамогай.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі

20 верасня ў парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Росі (Ваўкавыскі дэканат) адбылася ўрачыстасць Першай Камуніі, якая была вялікай падзеяй для парафіяльнай супольнасці. Першы раз у жыцці прынялі Езуса ў сваё сэрца сем дзяўчынак і сямёра хлопчыкаў.

7-8 жніўня адбылася XIX пешая пілігрымка з Гродна ў санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі. З-за эпідэміі каранавірусу сёлетняя пілігрымка адбылася ў вельмі сціплым і сімвалічным складзе.

12-13 ліпеня невялікая група духоўных асобаў і вернікаў з Гродна арганізавала індывідуальную пілігрымку на роварах з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат).

23 мая, у 29-ю гадавіну біскупскай сакры, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч наведаў дыяцэзіяльны санктуарый Пана Езуса Журботнага ў Росі (Ваўкавыскі дэканат).

19 студзеня дзіцячы музычны гурт “Вясёлая грамадка” з Гродна выступіў у парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Росі (Ваўкавыскі дэканат).