9 красавіка, у Вялікі чацвер, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне адбылася Імша Хрызма.

14 красавіка, у Вялікі чацвер, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне адбылася Імша Хрызма, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

У адпаведнасці са старажытнай традыцыяй, гэтая Імша адбываецца толькі ў катэдры, яе цэлебруе біскуп і да ўдзелу ў ёй запрашаюцца ўсе святары, якія служаць у мясцовым Касцёле. Такім чынам падкрэсліваецца адзінства і непадзельнасць Хрыстовага святарства, а таксама духоўная сувязь, якая злучае святароў з біскупам і паміж сабой.

На Імшы ў катэдры – “маці” святыняў дыяцэзіі – сабралося духавенства з розных куткоў Гродзеншчыны, каб супольна дзякаваць Хрысту за вялікі і цудоўны дар святарства, які Ён на Апошняй Вячэры даў свайму Касцёлу.

Прысутнічалі таксама сёстры законныя i семінарысты, вернікі горада Гродна і наваколля, каб малітвамі падтрымаць служэнне сваіх святароў, якія штодзень абвяшчаюць ім Божае слова і ўдзяляюць сакрамэнты.

Біскуп Аляксандр Кашкевіч адзначыў у гаміліі, што ў Вялікі чацвер, на парозе Пасхальнага Трыдууму, мы разам з Хрыстом вяртаемся да нашых “Назарэтаў” святарства.

“Бо ў кожнага з нас ёсць свой святарскі “Назарэт”. Гэта момант, калі мы адчулі на сабе поўны любові позірк Хрыста і пачулі ў сэрцы Яго далікатны заклік, а можа, больш запрашэнне, ісці за Ім”, – сказаў іерарх.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што Вялікі чацвер, дзень устанаўлення святарства і Эўхарыстыі, – святарскае свята, час разважання над дарам і таямніцай паклікання. Гэта нагода дзякаваць за схаваны ў глыбіні сэрца ад дапытлівага позірку свету, вядомы толькі святарам і Пану Богу святарскі “Назарэт”.

“Мы не павінны ніколі забываць, дарагія браты ў святарстве, што пакліканне, якое мы атрымалі, – гэта Божы дар. Ніхто з нас гэтага дару не заслужыў”, – адзначыў біскуп, дадаўшы, што аднойчы Пан сустрэў кожнага святара там, дзе ён быў, і такім, якім ён быў, з усёй яго гісторыяй, яго чалавечнасцю, з багажом досведу, болем ранаў, цяжарам абмежаванасці і недасканаласці.

Тады, па словах іерарха, здзейснілася таямніца: Той, які першы нас палюбіў, назваў нас па імені, узяў за руку і павёў за сабою.

“І менавіта гэта з’яўляецца крыніцай нашай святарскай надзеі, бо нават у час крызісу Пан не перастае любіць, а гэта значыць не перастае клікаць, называць па імені і весці шляхамі жыцця”, – дадаў біскуп.

Затым, засноўваючыся на думках Папы Францішка з сёлетняга сімпозіуму на тэму святарства, іерарх нагадаў пра чатыры слупы святарскага жыцця, якія Пантыфік назваў чатырма “блізкасцямі”. Першая з іх – блізкасць да Бога, другая – блізкасць да біскупа, трэцяя – блізкасць паміж святарамі, чацвёртая – блізкасць святара з Божым народам.

“Наша святарская місія – гэта не ўпрыгажэнне, якое можна зняць і схаваць; гэта не дадатак, хобі ці адна з многіх прыгод у жыцці. Місія – гэта штосьці, чаго нельга выкараніць з нашага быцця святарамі, калі не хочам самі сябе знішчыць”, – заўважыў біскуп, падкрэсліўшы, што свет хоча бачыць у святары другога Хрыста.

На заканчэнне гаміліі ён звярнуўся да вернікаў з традыцыйнай просьбай маліцца за іерархаў і святароў, бо рэалізацыя святарскага паклікання нялёгкая.

“Мы ведаем, што часта не дарастаем да вашых чаканняў. Не заўсёды мы з’яўляемся для вас добрымі, клапатлівымі, руплівымі пастырамі. Здараецца нават, што нашы паводзіны сеюць у вашых сэрцах блытаніну і спакушэнне. Перапрашаем вас за гэта”, – сказаў біскуп.

Звяртаючыся да ўсіх вернікаў, іерарх папрасіў, каб грахі і слабасці святароў не аддалялі католікаў ад Хрыста і Касцёла, а мабілізавалі яшчэ больш да малітвы, каб святары маглі служыць вернікам як мага лепш.

На Імшы духавенства аднавіла святарскія абяцанні, просячы ў Бога трываласці нa далейшыя гады служэння і моцы духу ў рэалізацыі заданняў, якія ставіць Хрыстус.

Аднаўляючы абяцанні, духоўныя асобы выказалі жаданне больш цесна яднацца з Хрыстом і знайсці першасную руплівасць сваіх святарскіх сэрцаў.

Таксама адбылося асвячэнне алею хворых і катэхуменаў і кансэкрацыя алею хрызма, якія будуць неабходныя для ўдзялення сакрамэнтаў.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Вольга Сяліцкая

1 красавіка, у Вялікі чацвер, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя ў Гродне адбылася Імша Хрызма, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.

У адпаведнасці са старажытнай традыцыяй, гэтая Імша цэлебруецца толькі ў катэдры, яе ўзначальвае біскуп і ў ёй удзельнічаюць усе святары, якія служаць у мясцовым Касцёле. Такім чынам падкрэсліваецца адзінства і непадзельнасць Хрыстовага святарства, а таксама духоўная сувязь, якая злучае святароў з біскупам і паміж сабой.

На Імшу ў катэдру – “маці” касцёлаў Гродзенскай дыяцэзіі – у сувязі з пандэміяй каранавірусу прыбылі сёлета толькі ксяндзы дэканы і тыя святары, якія захацелі ў ёй удзельнічаць, каб супольна дзякаваць Хрысту за вялікі і цудоўны дар святарства, які Ён на Апошняй Вячэры даў свайму Касцёлу.

Імшу канцэлебраваў таксама дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі. Прысутнічалі сёстры законныя, семінарысты і вернікі. Вялікай колькасці людзей сёлета не было.

Вернікі ядналіся з прэзбітэрыем Касцёла на Гродзеншчыне, дзякуючы Богу за сваіх душпастыраў, з чыёй дапамогай могуць прыступаць да святых сакрамэнтаў і духоўна ўзрастаць.

Біскуп Аляксандр Кашкевіч адзначыў у гаміліі, што ў Вялікі чацвер кожны святар звяртаецца думкамі да незабыўнага моманту, які быў некалькі або нават некалькі дзясяткаў гадоў таму, калі з пакорай і даверам ён укленчыў на падлозе святыні і Дух Святы праз паслугу іерарха, які ўдзяляў пасвячэнне, намасціў яго далоні алеем хрызма.

Па словах біскупа, літургія Імшы Хрызма вельмі акцэнтуе сімволіку намашчэння алеем. Намашчэнне ў Святым Пісанні з’яўляецца знакам пасвячэння, кансэкрацыі, а значыць сімвалічнага задання, якое Бог даручае абранай асобе і да спаўнення якога робіць здольнай гэтую асобу.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што намашчэнне святары атрымліваюць не для саміх сябе, а для Божага народу, слугамі якога з’яўляюцца.

“Удзел у Хрыстовым святарстве – вялікі, не заслужаны намі дар, а адначасова абавязак, ідэал, да якога мы дарастаем на працягу ўсяго жыцця”, – дадаў іерарх.

Таксама біскуп нагадаў, што ў гэтым годзе адзначаецца юбілей 30-годдзя заснавання Гродзенскай дыяцэзіі. “Гэта для нас нагода дзякаваць Пану Богу за адраджэнне рэлігійнага жыцця, за ўсе пазітыўныя змены, сведкамі якіх мы з’яўляемся”, – сказаў ён.

Іерарх заахвоціў асаблівым чынам падзякаваць Пану за пакаленне святароў, якія ў найцяжэйшыя часы верна заставаліся з Хрыстом і адважна вялі да Яго даручаны ім Божы народ.

“Іх жыццё – цудоўнае сведчанне святарскай вернасці, руплівасці ў Божым служэнні, адвагі і прысвячэння, а таксама нязломнай надзеі, што Хрыстус пераможа – нягледзячы ні на што”, – сказаў біскуп, падкрэсліўшы, што многія з іх ужо адышлі ў вечнасць па ўзнагароду Пана.

Іерарх папрасіў агарнуць малітвай святароў, якіх Бог у сваім неспасцігальным Провідзе пажадаў забраць да сябе ў мінулым годзе:

- ксяндза Паўла Барысевіча,

– ксяндза каноніка дэкана Алега Дуля,

– ксяндза каноніка Тадэвуша Качана,

– ксяндза прэлата Юзафа Трубовіча,

– ксяндза каноніка Юзафа Ганьчыца,

– айца Казіміра Жыліса.

На заканчэнне гаміліі біскуп звярнуўся да вернікаў з традыцыйнай просьбай маліцца за іерархаў і святароў, бо рэалізацыя святарскага паклікання нялёгкая.

“Кожны з нас усведамляе, як далёка нам да ідэалу святарства, указанага Хрыстом Панам. Адначасова мы ўсведамляем, што Божая ласка можа папоўніць усе нашы чалавечыя абмежаванні, недахопы і слабасці”, – сказаў ён.

Падчас Імшы духавенства аднавіла святарскія абяцанні, просячы ў Бога трываласці нa далейшыя гады служэння і моцы духу ў рэалізацыі заданняў, якія ставіць Хрыстус.

Аднаўляючы абяцанні, святары выказалі жаданне больш цесна яднацца з Хрыстом і знайсці першасную руплівасць сваіх душпастырскіх сэрцаў.

Адбылося асвячэнне алею хворых і катэхумэнаў і кансэкрацыя алею хрызма, якія будуць неабходныя для ўдзялення сакрамэнтаў.

У гэты выключны для кожнага святара дзень біскуп падзякаваў усяму духавенству Гродзенскай дыяцэзіі за пастырскае служэнне, абвяшчэнне Божага слова і ўдзяленне святых сакрамэнтаў, катэхізацыю дзяцей і моладзі, клопат пра пажылых, хворых і церпячых, будаўніцтва і рамонт касцёлаў і найперш за сведчанне святарскага жыцця.

Кс. Юрый Марціновіч

Фота: Вольга Сяліцкая

17 красавіка, у Вялікі чацвер, у катэдры св. Францішка Ксаверыя ў Гродне адбылася Імша Хрызма, якую ўзначаліў біскуп Гродзенскі Уладзімір Гуляй.

З часу прызначэння ардынарыем Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Уладзімір цэлебраваў гэтую Імшу Хрызма ўпершыню.

У цэлебрацыі ўдзельнічаў таксама біскуп эмерыт Аляксандр Кашкевіч. Да ўдзелу ў гэтай асаблівай літургіі, якая здзяйсняецца толькі ў Вялікі чацвер, запрашаюцца ўсе святары, якія служаць у мясцовым Касцёле. Такім чынам падкрэсліваюцца адзінства і непадзельнасць Хрыстовага святарства і духоўная сувязь, якая злучае ўсё духавенства дыяцэзіі разам з біскупам.

Падтрымаць малітвай служэнне святароў змаглі і іншыя ўдзельнікі літургіі: законныя сёстры, семінарысты, міністранты, вернікі розных парафій Гродна і наваколля.

Акрамя таго, на гэтай Імшы здзяйсняецца асвячэнне алею хворых і катэхуменаў і кансэкрацыя алею хрызма, неабходных для ўдзялення сакрамэнтаў.

Звяртаючыся да духавенства, біскуп Гродзенскі сказаў у гаміліі: “У сакрамэнце пасвячэння кожны з нас дзякуючы намашчэнню Духам Святым, значыць дзякуючы спецыяльнай ласцы Духа, стаў прыладай Хрыста для Яго Касцёла”. Таму гэтая Імша з’яўляецца для святароў нагодай да ўдзячнасці за дар паклікання і за ласку сакрамэнту пасвячэння, а таксама нагодай аднавіць святарскія абяцанні, дадаў іерарх.

Біскуп звярнуў увагу на словы, якія прамаўляюцца пры ўдзяленні прэзбітэрскага пасвячэння, у якіх выказваецца пажаданне, каб Езус Хрыстус ахоўваў святара, дапамагаючы яму асвячаць людзей і прыносіць ахвяру Богу.

“Няхай наш Пан ахоўвае нашы намашчаныя святым алеем хрызма далоні, наша святарскае жыццё! Перад абліччам тых выклікаў, перад якімі мы ўсе сёння стаім як Касцёл, нам патрэбна, як казаў святарам Папа Францішак, стаўленне, якое нараджаецца з даверлівага ўспрымання рэчаіснасці, укаранёнага ў мудрай і жывой традыцыі Касцёла, які можа сабе дазволіць выплыць на глыбіню без страху, – адзначыў біскуп. – Калі Ён будзе нас весці, мы здолеем распазнаць перспектыву, да якой трэба імкнуцца. Намашчаныя Ім і пасланыя, мы не можам губляць даверу і надзеі. Не можам паддавацца страху ці апатыі. Не можам упадаць у сумненне і губляць ахвоту. Не можам сумаваць па свеце, які ўжо не існуе, але які ў нашых вачах па-ранейшаму выглядае бяспечным і прадказальным. Не можам – як нас перасцерагае сам Папа Францішак – быць як найміты, якія, бачачы, што набліжаецца воўк, уцякаюць у мінулае або ў будучыню. Сёння нам сапраўды патрэбны давер. І трэба – як яшчэ кажа нам Папа – вучыцца інтэрпрэтаваць рэчаіснасць вачыма Пана, значыць глядзець на свет так, як глядзіць Езус. Трэба любіць так, як любіць Ён. Трэба ісці тымі дарогамі, па якіх ідзе Ён”.

Па словах біскупа, калі святары будуць глядзець на свет вачыма Хрыста, то “не будуць схільныя канцэнтравацца на асуджэнні грахоў, а з любоўю вырушаць на пошук грэшнікаў”, “не будуць адкідваць тых, кім пагарджаюць, а будуць глядзець найперш на тых, якія лічацца апошнімі”.

Біскуп назваў крыніцай сілы і дзейнасці святароў іх блізкасць з Езусам. “Без гэтай блізкасці наша служэнне асуджана на бясплоднасць”, – заўважыў іерарх і дадаў, што без яе святар становіцца звычайным працаўніком, “усё больш змучаным і самотным”, якому пагражае “спакуса адыходу ці здрады”.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне адзначыў, што ў цэнтры выклікаў, якія стаяць перад святарамі, знаходзіцца “канкрэтны чалавек, які пакутуе, з сумам і надзеяй глядзіць у будучыню”, і што яны павінны быць блізкімі да гэтага чалавека, “каб несці яму суцяшэнне і канкрэтную падтрымку”. Ён нагадаў яшчэ адно выказванне Папы Францішка: “Пастыр, молячыся, нясе сляды ран і радасці свайго народу, якія ў маўчанні прадстаўляе Пану, каб той намасціў іх дарам Духа Святога”.

Прысутныя святары аднавілі абяцанні, якія давалі падчас прэзбітэрскага пасвячэння, просячы ў Бога моцы духу нa далейшыя гады служэння, у рэалізацыі сваіх задач. Аднаўленне святарскіх абяцанняў садзейнічае таму, каб духавенства адрадзіла ў сабе руплівасць, зноў запаліла полымя любові да Хрыста і Яго Касцёла, абудзіла ў сваіх сэрцах давер да Езуса.

У канцы літургіі ад імя ўсіх дыяцэзіяльных святароў, а таксама святароў і сясцёр з манаскіх супольнасцяў, якія служаць у Гродзенскай дыяцэзіі, з віншаваннямі да біскупаў Уладзіміра і Аляксандра звярнуўся дэкан катэдральнага капітулу Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і святога каралевіча Казіміра кс. канонік Генрык Яблонскі. Ад імя Каардынацыйнай групы вышэйшых настаяцеляў, дэлегатаў і прадстаўнікоў мужчынскіх і жаночых манаскіх інстытутаў і таварыстваў апостальскага жыцця ў Беларусі віншаванні іерархам выказаў а. Аляксандр Махнач SP.

Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падзякаваў святарам за служэнне, асабліва ў насычаны працай перыяд Вялікага посту, калі яны прысвячаюць шмат часу яднанню людзей з Богам у сакрамэнце пакаяння. Таксама ён падзякаваў усім вернікам дыяцэзіі, папрасіўшы не стамляцца ў малітве за біскупаў і за ўсё астатняе духавенства і ў малітве аб новых, шматлікіх і святых пакліканнях да служэння ў Касцёле.

Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі